هیچکس را هیچ چیز را هیچوقت تحمل نکن!
وقتی خوشحالی دردودل های غمناک دیگرا ن را تحمل نکن! بگذار ناراحت شود بگذار قهر کند حتی از زندگیت بیرون برود اگر خواستی بعد از دلش در می آوری اگر آنقدر مهم بود!
وقتی ناراحتی شوخی ها و مسخره بازی های دیگران را تحمل نکن! بگذلر بگویند افسرده است دیوانه است به وقتش آنقدر مسخره بازی در می آوری که میفهمند اشتباه کردند
وقتی حوصله کسی را نداری تحملش نکن! وقتی حوصله جایی را نداری نمان! به همه نشان بده باید به تو و احساساتت احترام بگذارند بگذار یاد بگیرند اینکه یک وقتی حوصله کسی را نداری او باید به تو و احساست احترام بگذارد
هیچکس را هیچ چیز را هیچوقت تحمل نکن! تمامِ تحملت را نگه دار برای آنهایی که عزیزند برای آنهایی که به تو احتیاج دارند و تو به آنها احتیاج داری تحملت را برای آنها نگه دار تا وقتی خوب نبودند هرچقدر هم که محکم شلاق زدندت تحمل کنی بگذار تو کسی باشی که تمامِ ناراحتیشان را روی او خالی میکنند!باور کن نه کوچک میشوی نه عزتت زیر سوال میرود آنها از تو معذرت خواهند خواست وقتی بهتر شدند وقتی انقدر خوب بودند که بفهمند چه کمکی بهشان کردی
جلویشان مظلوم نباش نگذار بعد که به یاد می آورند وجدانشان به درد آید ولی با از خودت هم دفاع نکن بگذار بگویند و مطمئن باشند کوچکترین تاثیری بر تو نخواهد داشت بگذار مطمئن باشند که تو میدانی فقط چون خوب نیستن این حرفها را میزنند بگذار بدانند که برای تو چقدر عزیزند و تو چقدر عزیزی!
هیچکس راهیچ چیز را هیچوقت تحمل نکن! اما برای عزیزانت تا میتوانی تحمل ذخیره کن :)
انحرافی1:
این برای بتنی کوچکم هایی که مینویسم به این معنی نیست که خودم این کارارو انجام میدم و طرفام انجام نمیدن اینا فقط چیزایی که به نظرم یه بتنیِ آرمانی باید داشته باشه همین!
انحرافی2:
شاید باورتون نشه ولی هنوز نمره هام نیومده:|
یادت باشد دلبسته نشو!
آدمها وقتی نقششان در زندگیت عوض میشود دیگر همان آدم نیستند به جای نقششان خودشان عوض میشوند خوبها هم حتی خیلی خوبها هم حتی همانهایی که تو آنها را جزو معدودهایی حساب میکردی که قبولشان داری همانهایی که میگذاری واردِ دنیایت شوند همانهایی که تو را مجبور کردند با رفتارشان با حرکاتِ ساده ی دست و سرشان با " آفرین" گفتنهای سادشان بهشان اعتماد کنی و حتی دوستشان بداری و دلبسته شان شوی
آنوقت تو میمانی و خاطره هایش تو میمانی و یادِ فهمیدنهایش کمک کردنهایش یادِ اس ام اس درصدهای شبانه یادِ آرزوی دوستی با او را که یک سال در ذهن داشتی!
و تو هرچقدر هم که فکر کنی که دیگر دوستش نداری باز هم دوستش داری و دلتنگش میشوی :)
پ.ن:بد کردی من هیچی با این بچه خیلی بد کردی:)
وقتی کسی را دیدی برای بار اول همان اول نپرس اسمت چیست اسمش را خواهی دانست چه دیر چه زود فرقی هم نمیکند اسم هیچ چیز به تو نشان نمیدهد حتی کوچک ترین چیز را
سعی نکن اسمش را به خاطر بسپاری بشناسش از همان دفعه ی اول کند و کاوش کن شخصیتش را بیرون بریز آن جاهایی را که پنهان است و اجازه رفتن نداری علامت بزن تا سر فرصت به آنها رسیدگی کنی به جای اسم ویژگی های شخصیتش را به خاطر بسپار بشناسسش علایقش را لذتهایش را شادیهایش را غصه هایش را
اسمش را هنوز نپرس وقتی میپرسی امید وارش میکنی امیدوارش میکنی به بودنت دقیق بشناسش و هیچ چیز نگو بعد اگر دوستش داشتی اگر خواستی باشی اسمش را بپرس کم کم به او بگو چه چیزهایی از او میدانی کم کم به او بگو چقدر میشناسیش کم کم او را خوشحال کن با چیزهایی که تو میدانی و او نمیداند که میدانی لوس نباش حرف نزن عمل کن فقط وبعد با غرورِ تمام به همه نشان بده این وظیفه ی توست به همه یاد بده این وظیفه هر کسیست که خواستار بودن ِ کسِ دیگر است به همه یاد بده این باید آغازِ دوستی باشد نه جمله ی ساده و بیهوده ی "اسم شما چیست؟"
پ.ن: تو این پست داشتن و بودن واسه هرکسی یه جور تعبیر میشه از نظر خوده بنده حتی یه دوستی ساده رو شامل میشه تا یه عشق جاودانه
پ.ن2:مخاطب زیاد دارم توش هرکی یه جوری تو این مطلب میلنگه:)