با تشکر از صدف:)

یه سری آدمام هستن که پیششون نمیتونی الکی بی حال باشی! 

وقتایی که بی خودی دلت میگیره یهو زنگ میزنن و با همون حرفای الکی که میدونن میخندوندت حالتو عوض میکنن! وقتایی که تنها میشی با اینکه میدونن اگه اونی که مهمتره برگرده یا زنگ بزنه باید خداحافظی کنن, میمونن و حرف میزنن و نمی زارن تنها بمونی. تنها بمونی و از اونی که دلت میخواست باهاش حرف بزنی ناراحت شی که نیست. تنهاییتو پر نمیکنن, ولی یادت میبرن که تنهایی و تو احساس میکنی بغضی که اون ته گلووته به جای اشکایی که میخواستی تو تنهایی بریزی, با خنده های الکی و سرخوشانت خالی میشه. اون موقعست که میتونی دیگه به غرها و گیرهای مامانت فک نکنی, به اینکه دیگه نمیتونی درس بخونی فکر نکنی, به اینکه چقدر منتظر یه اس ام اس یا زنگی فکر نکنی!

میدونی این آدما میتونن اون موقعهایی که زندگیت همینجوری الکی الکی به قول خودش سخت شده آسونترش کنن:)