کوچکِ دلبندم خدا را دوست بدار,اما اول بشناسش. خدا آنی نیست که برای تو تعریف میکنند آنی نیست که میگویند, او کسیست که خودت باید بشناسیش. به دنبالِ شناختنش باش, بگذار بزرگتری دغدغه ی زندگیت باشد, بگذار تمامِ ذهن و روحت را اشغال کند, ولی بشناسش. نگذار چیزی که می پرستی تعاریف دیگران باشد, اگر اینطور باشد کمی که بزرگتر شوی منکرِ همه چیز میشوی, انقدر از آدماها دروغ میشنوی که آخر از خود میپرسی "کجاست نشانه ای که نشان دهد وجودِ خدا را راست گفتند؟؟"
حالا که او را شناختی همان طور که شناختی قبول کن, ایمان بیاور, به گفته هایش عمل کن. به گفته های معبودت نه گفته های دیگران. اگر به او ایمان آوردی تمام آنچه که گفته را عمل کن و یادت باشد تنها زمانی میتوانی به او ایمان بیاوری و از او اطاعت کنی که عاشقانه دوستش بداری.
بتنی کوچکم یادت باشد غیرت خدایی که تو به بزرگترین بودنش ایمان داری, نمیتواند قبول کند که تو در امن و اسایش باشی و نگرانِ چیزهایی باشی که فقط وفقط در دست اوست. نمیتواند قبول کند ایمان نصفه و نیمه ای را که میگوید "من میدانم تو بزرگی ولی میترسم ..." میدانی بتنی بهش برخواهد خورد و آنوقت کاری خواهد کرد که بفهمی معنای نگرانی واقعی را. کاری خواهد کرد که تو بفهمی معنای زندگی کردن هر لحظه با ترس را. و آخرش خودش همه چیز را درست میکند و آسان میکند اما تو یادت نمیرود ترس واقعی چه بود.
او مهربان است ولی مغرور است غرورش را لکه دار نکن:)
نه من واقعا افتخار می کنم به مطلبی که شما نوشتی خانوم!.. جمله جمله ش لایک داره و واقعا عالیه!
درود بر اون روزی که شما به دنیا اومدی! :د
خانومتو مثه خلعتبری گفتیاااا:دی
قربونِ شما بسیار:)
کلن شبیه خلعتبری بود این نظر!
الکی نوشه مهرااااااااان .... هومنه بابا!
هومن تویی؟؟؟(با صدای بابا اطی بخوانید:دی)
او مغرور است ، ولی عاشق. هیچوقت به این که تو را خواهد بخشید و برخواهد گشت ، شک نکن .. :)
:)
خدایا می شنوی ؟
هق هق گریه هام از گلویی میاد که تو گفتی از رگش به من نردیک تری!!!!!