شاید عجیب باشه ...

ولی باید باور کنید اون شب که وایستاده بودیم جلو دانشکده ی پلاسما من رفتم لب پرتگاه واقعا داشتم به این فک میکردم که بپرم؟؟

یا اون روز که وایستاده بودم بغل اتوبان و می رفتم سمت پل عابر داشتم فک میکردم کاش بپرم زیر این ماشینا که کمتر از 100تا سرعت ندارن

یا اون روز که دمه پنجره حرف میزدیم .کلاس طبقه سوم بود داشتم فک میکردم از همینجا بپرم پایین بهتر نیست تا این همه پله رو برم؟؟

این که میگم فک میکردم نه واس شوخی و خنده و اینکه یه فکرِ گذرا باشه انقد این افکار جدین که به زور (واقعا به خودم فشار میارم) از ذهنم میپرونمشون 

نشونه ی هیچیم نیستا یعنی میخوام بگم نه که فک کنید افسردگی دارم یا هرچی که این فکرا به ذهنم میاد همیشه همینجوری بوده یعنی از وقتی من یادمه یه همچین افکاری خیلی قدرتمند میومدن تو ذهنم  منم خیلی دوسشون دارم  فک کنم آخر یه روز تسلیمشون بشم 

انحرافی: 

دلتنگی فقط مالِ وقتی نیست که کسی و نبینی و ازش خبر ناشته باشی 

بیشتر وقتی چیزی یا کسی و میبینی و همیشه خیلی بهش نزدیکی ولی میدونی بهش نمیرسی دلتنگ تر میشی 

دیگه خسته شدم واقعا از این همه ادعا و نگران بودنت واس من نگران نباش من دیگه ازت توقعی ندارم دیگه الان کاملا موقعیتم و میدونم دوستیم خیالت راحت دیگه نمی خواد انقد نقش بازی کنی!